Eerste keer down under

Dat fietsen hier:

Ha luitjes,

Ik heb wat leesvoer toegevoegd van de afgelopen weken:
Foto’s skydiving
Milford Sound
Doubtful Sound
Kepler Track

See you later!

Gisterenavond (zondag) ben ik teruggekomen van een prachtige drie daagse wandeling, de Kepler Track. Dat is 1 van de Great Walks die je hier kan doen en waar men bijzonder trots op is…
De Nieuw Zeelanders zijn echt verzot op wandelen, iets wat zij “tramping” noemen.

De wandeling was minder zwaar dan ik gedacht had, wat waarschijnlijk ook door het geweldig goede weer kwam. Je moet hier altijd rekening houden met heel veel regen, dus alles goed inpakken in plastic en goede regenkleding meenemen. We hebben tijdens de drie dagen dat we aan het wandelen waren echt helemaal GEEN regen meegemaakt. En daarom was het gewoon drie dagen geweldig genieten.
Ik heb samen met Paul (Engeland) en Michael (Duitsland) gelopen en naturlijk met de 40 anderen die per dag toegelaten worden…
Klaar voor de Kepler track (ookwel de Toilet track genoemd )
Dus toch de kepler track:
Eerst langs Lake Te Anau, mooie strandjes, prachtig weer:
Door het groene regenwoud omhoog:
Eenmaal boven de boomgrens prachtig uitzicht op de omgeving:
Bij aankomst in de hut meteen een bedje veroveren:
Na het avondeten (zelf wat pasta koken, sauswarmen en aanvallen maar!), het praatje van de hutbewaker de tijd wat doden met kaarten en op tijd naar bed…
Dag 2, op weg naar Mount Luxmore:
Op de top was het opletten geblazen, want de wind was erg sterk… kan me bijna niet voorstellen hoe het is met slecht weer, want ook nu was ik blij om weer naar beneden te gaan. Daarboven was het geen pretje, al was het uitzicht adembenemend. Met aan de ene kant de fjorden en de andere kant de zuidelijke alpen.
Daarna weer verder:
Uitzicht op de fjorden:
Tijdens de tweede dag hebben we veel over de bergkammen gelopen:
Effe een pauze… (zoals Paul het noemde: Dropping the kids at the pool):
En daarna werd de afdaling ingezet. Weer door de bossen naar het beneden waar het alweer gauw heel groen werd:
Bijna het einde van de derde en laatste dag. Al het eten wat we nog over hadden werd hier verorberd, dus de laatste sneetjes brood, salami, kaas en chocola verdwenen hier in de hongerige man!
Heel tevreden aan het einde van de track:
Daarna genoten van een sauna, bubbelbad een goed maal!
Wederom fantastisch!!!

Naast de Milford Sound is de Doubful Sound een ander fjord wat bezocht kan worden vanuit Te Anau. Daarnaast kan je ook nog naar de Dusky Sound wandelen over een wandelpad, maar dat is een uiterst slopende tocht. Die duurt 8 dagen, maar je moet 12 tot 16 dagen inplannen omdat het weer nogal wat roet in het eten kan gooien…. dat doen we dus maar niet! Ik heb samen met Paul en Michael twee overnachtingen in berghutten gereserveerd voor de Kepler Track, een 3 of 4 daagse wandeling hier in Fiordland.

De cruise naar de doubtful sound heb ik niet geboekt bij Real Journeys, een van de grootste prive ondernemingen hier in Nieuw Zeealand, maar bij een kleinere organisatie die ook met kleinere groepen werkt. Dus met 8 man op een bootje twee dagen rondcruisen door de doubful sound en de zijtakken daarvan.

Om bij dit fjord te komen moesten we eerst met een boot Lake Manapouri oversteken (een tocht van ongeveer een uurtje), daarna met een busje een bergpas oversteken voordat we op onze boot in de Doubful sound konden stappen. Dat alleen al was de moeite waard!

De dag begon erg nat en donker, dus we waren bang dat we niet veel van het mooie landschap zouden zien… Maar ook dit regenachtige weer levert mooie uitzichten op:

Toen het weer een beetje verbeterde en we een rustig baaitje hadden gevonden werd het tijd om een hengeltje te werpen. Deze keer op een heel andere manier dan de vorige keer dat ik ben gaan vissen. Nu werd aan de lijn twee haken bevestigd met wat aas. Die laat je dan met een groot stuk lood helemaal naar de boden zakken waar de vissen aan het jagen zijn op voedsel. Je voelt al heel snel dat de vissen aan het eten zijn van je aas doordat je het geknabbel voelt aan je lijn. Zodra je ze wat meer voelt rukken aan het aas moet je een enorme ruk aan de hengel geven waardoor je als het ware de vis aan je haak slaat (dus daar komt dat werkwoord vandaan…). Dit ging ons zeer goed af en we hadden regelmatig zelfs twee vissen aan de lijn zitten.
In het begin kregen we nog wat hulp van de schipper:
Al gauw had ik beet en was er genoeg eten voor die avond:
Iemand kreeg het zelfs voor elkaar om een haai aan de haak te slaan, maar die werd netjes teruggegooid:
Daarna nog in een kayak van de stille wateren genoten. Dat was echt helemaal te gek! Als je langs de waterkant vaart zie je regelmatig enkele soorten van de vogels die niet kunnen vliegen die in Nieuw Zeeland voorkomen en de watervallen die overal naar beneden komen. Om kippevel van te krijgen!
Na nog wat wisselvallig weer klaarde het uiteindelijk weer op en werden we getrakeerd op dit soort zonsondergangen:
En om het helemaal compleet te maken ook nog dolfijnen die ons een bezoekje kwamen brengen. (zie je ze???)
Dat moest natuurlijk gevierd worden met een lekker glas wijn:
‘s Avonds genoten van een geweldig avondmaal en de zelfgevangen vis. Voor het slapen gaan nog naar de sterren gekeken in de heldere nacht!
‘s Ochtends heel vroeg opgestaan om op het dek onder het genot van een bakkie koffie van de zonsopgang te genieten en van de absolute stilte!!!!
Het weer was die dag prachtig en de stille wateren gaven dit soort schilderachtige beelden:
Tijdens de busreis terug konden we bovenop de pas gelukkig wel genieten van het uitzicht op de doubful sound. De dag ervoor was het namelijk compleet in mist gehuld!!!!
Al met al een geslaagde trip waarin alles zat wat ik wilde zien en doen… de hevige regenval, heerlijk zonnetje, vissen, kayakken, dolfijnen, mooie zonsondergang en opgang…. alweer geslaagd!!!

(Bij deze verontschuldig ik me voor al de positieve berichten….)

Ik ben inmiddels alweer ruim een week in Te Anau, hier in het zuiden van het zuidereiland, de toegangspoort tot Fiordland en veel van de Great Walks die je hier kan wandelen.
Na een week hier van het geweldige landschap genoten te hebben heb ik vanochtend voor de tweede keer de film Shadowland gezien. Deze keer was het nog indrukwekkender, omdat ik nu alles zelf gezien heb vanuit de lucht, land of het water… Mooie invulling van de maandagochtend met een bakkie koffie erbij… hoezo Maandagochtend dip???

De eerste dag dat ik hier aankwam ben ik druk bezig geweest om een duiktrip te organiseren maar die is dus niet doorgegaan. Daarom maar een auto gehuurd en voor zonsopgang naar de Milford Sound vertrokken. Onderweg van de mooie zonsopgang genoten:
Al begin je hier wel aan dit soort luchten te wennen:
De Milford Sound wordt ook wel eens het achtste wereldwonder genoemd. Dat is wellicht wat overdreven, maar het geeft wel aan dat het geweldig mooi en indrukwekkend is.
Alleen de weg ernaar toe is al genieten geblazen…. twee uur met kippevel achter het stuur gezeten en genoten van de steile rotswanden die uit de wolken in 1 keer weer zichtbaar werden en voor mijn neus verschenen en van alle watervallen die overal en nergens naar beneden komen gestort. Bij aankomst bij de Milford Sound was de bekende Mitre Peak nog zichtbaar die vanuit het niets 1700 meter uit het water rijst:
Ben blij dat is er meteen maar een foto van heb gemaakt want voor de rest van de dag heeft ie zich niet meer laten zien… helemaal in de wolken verscholen, zoals zovaak!

Daarna een boottocht gemaakt door de sound helemaal tot aan de Tasmanian Sea die tot aan Australie doorgaat.
Op de terugweg nog een stop gemaakt in het onderwater observatieplatform waar je tot 9 meter onder de waterspiegel het onderwaterleven kan bekijken. Dat is denk ik het enige wat ik tezien zal krijgen van het onderwaterleven aangezien de duiktrip niet doorging. Het belangrijkste is het zwarte koraal wat in werkelijkheid wit is:
De naam “black coral” heeft het gekregen doordat het koraal zwart wordt als het afsterft en op het strand aanspoelt.

Na de boottocht met wat medepassagiers een goede bak koffie gedaan en daarna op de terugweg op de Milford Road enkele wandelingen gemaakt varierend van 10 minuten tot 3 uur die door prachtig regenwoud leiden naar watervallen en afgelegen meren:
Onderweg krijg je hier tijdens je stops regelmatig bezoek van de vele Kea’s die hier leven. Het is de enige bergpapagaai ter wereld en en het is een heel intelligent en destructief beestje! Ze vinden het heel leuk om alle rubbere strips van je auto af te trekken en ze zijn zeker NIET bang! Als er 10 van dit soort beestjes op je afkomen is het fijn om daarna weer terug in je auto te springen en weer door te rijden…
Dit was een geweldige mooie en goedgevulde dag! Een goede vervanging van de geplande duiktrip… Op naar de “Doubful Sound”!!!!

Na een weekje vissen, kayakken, varen en wandelen in fiordland heb ik weer eens plaatsgenomen achter een computer…
Zoals beloofd hier wat foto’s van de skydive die ik een tijdje geleden in Wanaka heb gemaakt.

Ready for take off:

Nog een beetje onwennig aan het begin van de vrije val:

Is het te zien dat ik al wat enthousiaster wordt???:
(en wat dacht je van de omgeving?)
Nog steeds aan het vallen…. HEERLIJK!!!!
En weer veilig op de grond:
Wat een ervaring….